Neşet Ertaş'ı dinlemeyenimiz yoktur.
Çoğu zaman alır götürür bizi uzaklara.
Kimisini sevdalısına götürür, kimisini bir ihanetin hüzünlü odalarına.
Herkes bir parça kendini bulur Neşet Ertaş'ta.
Peki nedir Neşet'i bu kadar sevdiren?
Konserinde binlerin önünde "Ceketimi çıkarabilir miyim?" diyerek kendisini dinlemeye gelenlerden izin isteyen nahifliğidir.
"Analar insandır , biz insan oğlu... " diyen kadına değer veren duruşudur.
"Evvelim sen oldun, ahirim sensin." güzelliğindeki sevdası, alçak gönüllülüğü, yardımseverliği... Daha neler neler.
Peki biz ne kadar Neşet'iz?
Cevap vereyim hiçbirimiz.
Ne kimse onun gibi içten ne kimse onun gibi sevdalı...
Menfaatin adı, sevda konmuş onsuz.
İhanetler, kişisel tercih olarak algılanır olmuş.
Nerde o Neşet mütevazılığı?
Herkes konumunun el verdiği kadar mütevazı.
Gün geçtikçe özlemim artıyor üstada.
Peki sorarım sana güzel kardeşim, sen ne kadar Neşet'sin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder