Allah'ü Teâlâ tarafından anne babalara emanet olarak verilen çocuklar, onlar için birer nimet olduğu kadar ahiret için de birer imtihandır. Yetiştirilmesi ve eğitilmesi konusunda anne babalara bu çocuklar; Allah'ın birer emaneti olarak saf ve kalpleri temiz birer cevher olarak verilmiştir. Sanki temiz ve verimli bir toprak gibi ne ekilirse onun biçileceği için bu çocukların yetiştirilmeleri de anne babalar açısından daha fazla önem arz etmektedir.
Büyümenin ve sosyal hayata katılmanın ilk emarelerinden olan dil, büyüklerde olduğu kadar çocuklarda da iletişim kurmada çok önemlidir. Çocukların aile ortamında konuşmayı ilk öğrendikleri iletişim dili, çocuklar için daha da önemli hale gelmektedir.
Çocuklar ailede öğrendikleri iletişim şeklini pekiştirme adına sosyal hayatta da devam ettirme gayreti içinde olacaklardır. Bu amaçla anne babaların, çocukların konuşmayı öğrenmeye başlamasından itibaren iletişim adına çocuklarla konuşurken daha dikkatli ve daha yumuşak olmaları gerekir. Yani eş dostla konuşurken dikkat ettiklerimizden çok daha fazlasına çocuklarla konuşurken de dikkat etmeliyiz. Çünkü çocukların kalpleri daha hassas olduğu gibi onlar bizleri de model olarak almaktadırlar.
"Ne ekersen onu biçersin" atasözünde olduğu gibi çocuklarla kurulacak iletişim, çocukların anne babalarıyla olduğu kadar diğer insanlarla olan ilişkilerini de belirleyecektir.
Anne babaların çocuklarla konuşurken, onlara ne söylediklerinden daha çok nasıl söyledikleri önemlidir. Çünkü çocuklar da herkes gibi, karşısındaki kişinin ne söylediğinden daha çok nasıl söylediğine dikkat etmektedir.
Mevlana Hazretleri; ne söylediğinden daha çok, nasıl söylediğini ve karşısındaki muhatabın gönlünde nasıl bir etki yapacağını şu veciz sözleriyle ifade etmektedir.
"Söz vardır, keskin kılıç gibidir; dostluğu keser, öldürür. Kalpte tedavisi imkânsız yaralar açar. Gönül bahçesindeki yeşillikleri, sevgi çiçeklerini hazan mevsimi gibi kurutup öldürür.
Bir söz de vardır ki, ilkbahar mevsimi gibidir. Her tarafı süsler, güzelleştirir, sayısız faydalar sağlar."
Hiçbir anne baba, çocuklarının kendilerinden bağırarak bir şey istemesini, istemediği gibi hiçbir çocuk da anne babalarının kendisinden bağırıp çağırarak bir şey istemelerini istemez. Çocuklarının kendilerinden kibar ve nazik bir şekilde bir şey istemesini isteyen anne babalar; bu konuda öncelikle onlara en güzel şekilde model olmalıdır.
Anne babalar çocuklarıyla iletişim kurarlarken genelde ses tonlarını yükseltmekle beraber emri vaki şeklinde hitap etmektedirler. "Kes şunu, kapat çeneni, git dersine çalış…" Bunlardan birkaç tanesi. Oysa anne babalar arkadaşlarıyla konuşurken dikkat ettiklerinin birçoğuna çocuklarıyla konuşurken de dikkat etmiş olsaydılar çocuklarıyla ilişkileri bugünkünden çok daha iyi olurdu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder