Geleceğimizi merak ediyorsanız çocuklarımızı nasıl büyüttüğümüze bakmalıyız demi.
Yaşadığımız şeyler öylesine normal hale getirdi ki Sokakta oynayan çocuk görünce hayret eder olduk.
Ne saklanbaç kaldı ne bilyelerimiz ne topaclarimiz. Cıvıldayan ne kuş kaldı mahallemizde nede çocukla. Derin sessizliklerin yerini hoparlör gürültüsü kulaklıklar işgal etti .Kulağından sarkan tıkaç gibi kulaklıkları gördükçe uzaktan sinyal alan ama yanındakinden sinyal almayan bireyler mi geliyor yoksa diye aklına geliyor insanın.
Dijital emziklerle büyütülmüşler.
Dunyaya atılan insanoğlu zaten sanal olarak yaşıyorken sanal içinde sanal yaptık hayatı onlara.
Peki ne yapalım: Yorgunum bahanesi ne sığınmadan aksamları yalancıktan da olsa da birkaç kez saklambaç oynayın ,birem birem ,bir eve vardım bir eve,oynayın; seksek yok,çilçop, eni, selbes dokuz çöp ,hepsini kaybettik ne yazık.
Bilmecelerle dolu bir dünyanız olsun.
Geleceğin ağaçlarının fidanları elimizde.
Kökleri ne kadar derin olursa o kadar güçlü olur rüzgarlara karşı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder