Aşırı özgürlükçü ailelerde anne babaların beklentileri yüksek, çocuklar üzerinde ise kontrolleri de düşüktür. Bu aileler çocuklarına fazlasıyla özgürlük verirler. Çocuktur çocukluğunu yaşasın, gençtir gençliği yaşasın diye hiçbir şekilde kontrol etme ihtiyacı hissetmezler. Hatta ihmale varan hoşgörülü davranış sergilerler.
Çocuklarına karşı aşırı sevecen olduklarından aşırı davranış özgürlüğünü sınırlamak yerine desteklerler. Bu çocuklar yemek yeme, yatma, televizyon izleme, internet girme konusunda zaman sınırlamaları yoktur. Bütün bunlara çocuk karar verir.
Bu çocuklarda aşırı hareket ve davranış serbestliği vardırlar. Onun için bu çocuklar ailenin zaten olmayan kurallarını kendilerine göre yorumlarlar. Hatta anne babanın sınırlarını iyice zorladıkları gibi anne babasını cariye gibi kullanmak isterler. Hizmetler aksadığı zamanda kıyameti koparırlar. Bu çocuklar el bebek gül bebek büyüdükleri için evde herkesin kendisine hizmet etmesini beklerler.
Ömer bin Hattab (r.a) şöyle dedi: "Cebrail (a.s), Nebi (s.a.v)'e kıyametin ne zaman kopacağını sorduğunda Nebi (s.a.v) ona şöyle cevap vermişti: 'Bu konuda sorulan, sorandan daha bilgili değildir!'
Cebrail (a.s): 'Bana kıyametin alametlerini söyle' dedi.
Nebi (s.a.v.): 'Cariyenin efendisini doğurması, çıplak, fakir koyun çobanlarının yüksek bina yapmada birbirleriyle yarışmalarını görmendir!' buyurdu." (Müslim, 8)
Çocuk merkezci olan bu ailelerde inisiyatif çocuktadır. Aile içinde bir sınırlama görmeyen bu çocuklar sağlıklı bir kişilik geliştiremezler. Sağlıklı bir kişilik geliştiremeyeceklerinden bu çocuklar kendilerini güvensiz hissederler. Çünkü bu çocuklarda kendilerine aidiyet duyguları gelişmediğinden ben merkezlidirler. Bu da çocukların en küçük olumsuzluklarda asi ve saldırgan davranışlar sergilemesine neden olacaktır.
Yaşamlarında da otokontrol mekanizmaları gelişmediğinden kendilerini kontrol edemediklerinden işbirliği gereken işlerde sıkıntı yaşarlar. Bunun sonucunda da genellikle sosyal ilişkileri başarısızı ve uyumları da düşüktür. En küçük engellerde de sorunla mücadele etmek yerine öfke patlamaları yaşarlar.
Bu çocuklar kuralları olan ortamlarda özelliklede okullarda büyük sıkıntı yaşarlar. Bu çocuklar okul kurallarına uymakta ve arkadaşlık ilişkilerinde büyük sorun yaşayacaklarından ders başarılarında da büyük sorunlar yaşayacaklardır.
Görev yaptığım okulun birinde bir öğrenciden sürekli şikâyet gelmesi üzerine çocukla bir görüşme yaptım.
Çocuğun öğretmeni, ailesi ve çocukla yaptığım görüşmede şu sonuçlara ulaştım. Çocuk çok zeki olmasına rağmen, şımartılarak büyütüldüğü için herkese illallah ettirmiştir. Çocuğun babasıyla yaptığım görüşmede babanın söylediği şu cümle her şeyi anlatmaya yetiyordu: "Hocam, ben bu çocuk istedi diye gece ikide çarşıdan tavuk alıp getirdim."
Bu çocuklar hep almaya alıştıkları için paylaşım duyguları yaşamayacaklarından arkadaş çevresi tarafından da dışlanacaktır. Kanaatkâr olmadıklarından dolayı doyumsuz bir kişilik geliştirdiklerinden arkadaşlarından olan birçok şeyi kıskanacak ve onlara a sahip olmak için gerekirse zorbalık yapacaktır. Bencil, sabırsız, anlayışsız oldukları gibi birçok konuda gerekli güveni kazanamadıkları için bağımlıdırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder